Titel als kroon op werk voor Erik-Jan Verweij

Erik-Jan Verweij – Master Interieurarchitectuur HKU – zelfstandige route BEP

Het behalen van de architectentitel heeft nooit hoog op mijn prioriteitenlijst gestaan. Eerlijk gezegd had ik er zelfs wat aversie tegen. In 2015 studeerde ik af aan de Master Interieurarchitectuur bij de HKU en was daarmee de eerste lichting alumni die met het behalen van hun masterdiploma niet direct de titel meekregen. Het voelde voor mij ergens oneerlijk. Een deel van mijn medestudenten had de titel na 4 jaar bachelor als het ware al bij ‘een pak Omo’ gekregen en aangezien ik een bachelor diploma in België had behaald die door de het Architectenregister niet als volwaardig werd erkend moest ik voor diezelfde titel 8 jaar studeren. (4 jaar bachelor, 2 jaar master en 2 jaar BEP). Dat gevoel werd nog een versterkt door het feit dat ik met mijn vakkennis en werkervaring het vak vaak beter leek te beheersen zonder de titel interieurarchitect dan sommige mensen die ik binnen het vakgebied trof mét de titel. Dit maakte dat ik gedurende lange periode geen meerwaarde zag in het doorlopen van de BEP en het behalen van de titel.

Na mijn afstuderen ben ik voltijd aan de slag gegaan bij Workshop of Wonders. Daar kon ik ook zonder de titel mijn vak prima uitoefenen. Ik deed alle werkzaamheden die horen bij het beroep van een allround interieurarchitect alleen dan zonder het naampje. Aanbestedingsprojecten werd gedurende die periode niet aan gewerkt, dus ook daarbij werd mijn titel niet gemist. Echter toen ik in 2019 besloot mijn eigen bureau Revive op te richten werd het voor mij toch ineens belangrijk de titel te kunnen voeren. Ik wilde met het voeren van de titel interieurarchitect me meer kunnen onderscheiden van de massa aan interieurontwerpers, ruimtelijk vormgevers en stylisten en daarmee ook laten zien dat daar een wezenlijk verschil zit. Ik heb mezelf herpakt, een mentor gezocht en me aangemeld voor de BEP.

Ik kan niemand aanraden om zo lang te wachten met starten als ik heb gedaan. Doordat ik 5 jaar aan werkervaring moest doorspitten en rangschikken op de 24 competenties heeft me dat enorm veel tijd gekost. De keerzijde was wel dat ik uiteindelijk het startgesprek in ging met een zeer volledig en goed gevuld logboek waardoor de commissie besloot het tussen en eindgesprek voor mij samen te voegen tot 1 moment. Het vooruitzicht was dus dat ik niet de volle 2 jaar aan doorlooptijd nodig zou gaan hebben om mijn titel te behalen. Uiteindelijk heeft de coronaperiode er alsnog voor gezorgd dat het meer dan 2 jaar heeft geduurd. De verplichte 2 modules waren gedurende een groot gedeelte van die periode niet te volgen.

Als ik terug kijk op de beroepservaringsperiode heeft het me een aantal dingen gebracht. Het heeft me gedwongen te reflecteren op wie ik zelf ben, waar ik sterk sta en waar ik nog kan groeien. Ook heeft het me doen laten nadenken over de richting waar ik met mijn onderneming heen wil bewegen en hoe ik mezelf als ondernemer meer zou kunnen positioneren en ontwikkelen. De modules over contracteren en het aanvragen van vergunningen waren voor mij ook erg leerzaam.

Het vullen van de competenties in het logboek was voor mij vaak wel een verplichting die me veel tijd kostte zonder dat het me daadwerkelijk iets bracht. Het was dan puur documenteren van zaken die ik had gedaan zonder dat het voor mij een leerelement met zich meebracht. Het zou mooi zijn als er in de toekomst misschien een manier gevonden kan worden voor een soort persoonlijke 0-meting, waardoor je daarna echt kwalitatief energie kan steken in de eindtermen waar voor jou groei te behalen valt en geen energie hoeft te steken in de eindtermen waarbij dat niet zo is.

Ik draag de titel nu met trots en het voelt voor mij als een kroon op het werk van de afgelopen jaren. Blij dat ik uiteindelijk toch die stap heb gezet de BEP te doorlopen!

Foto@Revive

Meer ervaringsverhalen over BEP en PEP lezen? Kijk hier.