Ervaring & terugblik BEP Tinka Heinzel
In 2007 ben ik afgestudeerd als diplom-ingenieur interieurarchitect in Detmold, Duitsland. Toen ik naar Nederland kwam en hier ging werken had ik er nooit over nagedacht om mij in te schrijven in het Architectenregister. Heel simpel omdat ik het niet nodig had en mij ook niet bewust was dat ik de titel anders niet mag dragen. Dit kwam pas later bij mijn tweede baan, daar werd ik nooit met naam vernoemd in het team voor aanbestedingen omdat ik niet geregistreerd was. Dat was voor mij een reden om hier achteraan te gaan. In eerste instantie schrok ik enorm van de prijs voor het inschrijven met een buitenlands diploma. Daarom heb ik het vervolgens ook weer laten liggen. Bij mijn nieuwe werkgever heb ik het toen opnieuw opgepakt en de eerste stappen gezet, omdat hier niemand verder binnen de studio ingeschreven stond. Ik weet nog precies hoe het voelde toen de brief van het Architectenregister kwam, waarin stond dat mijn diploma goedgekeurd was!
De hele Beroepservaringsperiode als eis was voor mij een verrassing. Ik moet erbij vertellen dat mijn man architect is, hij deed dezelfde universiteit en hij had zich een paar jaar eerder ingeschreven zonder enige moeite. Maar goed, nu was ik begonnen en had besloten het ook te voltooien en het niet weer op te schuiven. Ook had ik meer motivatie dan ooit omdat ik, samen met mijn compagnon, Heinzel | de Vries had opgezet. Hiervoor is het toch wel heel handig om een officieel geregistreerde interieurarchitect te zijn, ook voor bijvoorbeeld toekomstige aanbestedingen.
Omdat ik inmiddels al meer dan 14 jaar werkervaring had, heb ik om een vrijstelling van twee jaar Beroepservaringsperiode gevraagd. Deze werd goedgekeurd, mits ik wel een logboek, pop en een CV inleverde. Dat laatste was uiteraard geen enkel probleem. Voor het logboek had ik wel wat tijd nodig. Ik moest ik uitzoeken welke projecten bij welke fases zouden passen en deze, met eigen uitleg en beeldmateriaal, toelichten. Eindresultaat was een boekwerk van zo’n 60 pagina’s. Het was enorm veel werk – maar ook weer fijn om alles van de afgelopen jaren te reflecteren. Verdere waren er nog getuigschriften en bewijs van bijscholingen nodig.
Toen mocht ik me aanmelden voor het commissiegesprek was helaas de Corona periode aangebroken en moest dit helaas online. Ik was veel liever op locatie geweest. Het gesprek duurde ongeveer 2,5 uur met een architect en een interieurarchitect die mijn hele logboek pagina voor pagina zijn doorgelopen en her en der wat vragen hadden. Ook zat er iemand van het Architectenregister bij om officieel alles mee te schrijven. Het gesprek liep heel vriendelijk en harmonisch en tot slot was meteen gezegd dat ik geslaagd was daar was ik uiteraard super blij mee. Het was een tijd intensieve fase naast mijn startende onderneming maar ben achteraf heel blij dat ik het gedaan heb en nog blijer om na al die jaren mij officieel Interieurarchitect te mogen noemen in Nederland.