Ik ben Maarten Hooijmeijer en werk inmiddels 14 jaar bij Inbo. Ik begon hier mijn carrière als architect nadat ik aan de TU Delft afstudeerde met een ontwerp van een enorm hybride gebouw. Destijds had ik niet kunnen vermoeden dat ik 14 jaar nadien mijn dagelijkse focus juist zou leggen op de allerkleinste details van een ontwerp. Met een fijn team van interieurarchitecten, ontwerpers en projectleiders werk ik vanuit de vestiging in Amsterdam aan een breed scala van interieuropgaven. Een deel van onze ontwerpen doen we integraal met andere teams binnen Inbo. Zo kunnen we als bureau de complete ontwerpvraag beantwoorden, wat we als een grote meerwaarde zien. Daarnaast zijn veel projecten direct voor externe opdrachtgevers en zijn heel divers qua omvang, onderwerp of doorlooptijd. Dat maakt iedere dag weer spannend en uitdagend, met veel positieve energie en dynamiek.
Mijn ‘overstap’ richting interieurarchitectuur ging heel geleidelijk. Daarom voelt het ook niet echt als een stap, eerder als een langzaam ontdekkingsproces gevoed door de waan van de dag. Ik begon in 2007 toen de economie nog volop floreerde en er werk in overvloed was. Een jaar later zag de wereld er heel anders uit, een spannende periode vol uitdagingen brak aan. Gelukkig bleven de projecten komen en kon ik mijzelf doorontwikkelen. In deze periode verschoof de focus van het ontwerp vaker naar het interieur. Het aantal transformatie- en herontwikkelingsopgaven nam toe en werden meer vragen gesteld over hetgeen binnen een bestaand gebouw moest veranderen. Deze opgaven vond ik heel aantrekkelijk en langzaam maar zeker ontdekte ik dat dit een wereld was die mij aantrok.
Een grote eye-opener voor mij was ons ontwerp voor De Nederlandsche Bank waar we een pand tegenover het hoofdkantoor in Amsterdam volledig mochten vernieuwen én inrichten. Een geweldig avontuur waarin ik genoot van het werken met mooie materialen, kleuren en producten. Ik wilde het ‘verhaal’ van DNB overbrengen in het interieur en hun toekomstige werkprocessen zo goed mogelijk faciliteren en vormgeven. Interieuropgaven raken de mens direct en hebben grote invloed op de dagelijkse praktijk en beleving. Geweldig om hier over na te denken en aan te mogen ontwerpen.
Binnen Inbo hadden we tot een jaar of zes geleden nog geen interieurgroep. Een klein team van architecten met ‘interieurambities’ vormde het begin van een inmiddels volwassen geworden interieurafdeling. Bij volwassen worden hoorde ook het crossover-traject voor mijn inschrijving als interieurarchitect. Enerzijds heel praktisch omdat opdrachtgevers of aanbestedingstrajecten soms heel specifiek vragen om geregistreerde interieurarchitecten. Anderzijds zie ik de registratie als een erkenning van ervaring en deskundigheid, iets wat je wilt uitstralen naar je opdrachtgever.
Ik heb best een tijd over het crossover-traject gedaan, niet altijd had het mijn volle aandacht. Naast de dagelijkse drukte werkte ik in stappen aan mijn portfolio en verzorgde ik de referenties met en namens mijn opdrachtgevers. Erg leuk om zo een terugblik op de afgelopen jaren te zien ontstaan en daarover te schrijven. Na indiening volgde het crossover-interview. Ik vond het een leuk gesprek en genoot ervan van gedachten te wisselen met mensen uit het vakgebied. Niet snel daarna volgde de positieve eindconclusie en is mijn inschrijving een feit. Is mijn dagelijks werk daarmee plotseling veranderd? Niet echt. En toch ervaar ik de meerwaarde en werk ik sindsdien met enige trots als interieurarchitect aan onze projecten.
De foto’s zijn van Nationaal Monument Kamp Amersfoort waar ik het museumcafé- en shop heb ontworpen in het bestaande paviljoen. Dat paviljoen is ook een ontwerp van Inbo geweest. De foto’s heb ik zelf gemaakt.